انواع اینترنت ثابت و حركت به سمت 5G خانگی

به گزارش ابرنت به نقل از ایسنا، انواع سرویسهای موجود اینترنت در ایران، به علت داشتن خصوصیت های متمایز از هم، برای کاربران با شرایط مکانی و موقعیتی متفاوت عرضه می شود. سرویسهای پرسرعت فراهم شده از سرویسهای ثابت تا نقطه به نقطه و درنهایت همراه را شامل می شوند که هر سرویس هم در خود دارای انواع مختلفی سرویسهای متمایز از هم است که کاربران اینترنتی بسته به شرایط و نیاز خود می توانند مناسب ترین سرویس را انتخاب کنند.
در سالهای گذشته با عنایت به تعداد زیاد شرکتهای عرضه دهنده خدمات ارتباطی بخصوص خدمات پهنای باند و ADSL در کشور، در چارچوب مجوزهای ISP/ISDP یا PAP سازمان تنظیم مقررات رادیویی ایران بعنوان مرجع صدور پروانه های ارتباطی و مخابراتی در ایران، تصمیم به ساماندهی و تجمیع این تعداد زیاد از اپراتورها و عرضه دهندگان خدمات ارتباط ثابت در زمینه های ارتباط تلفن ثابت یا پهنای باند اینترنت گرفت. حاصل این کار عرضه دو نوع پروانه/مجوز به نامهای پروانه عرضه خدمات ارتباطی ثابت (ServCo) و پروانه/مجوز ایجاد و بهره برداری از شبکه ارتباطات ثابت (FCP) است.
شرکتهای SERVCO توزیع کننده اینترنت به مصرف کننده نهایی هستند، چونکه برای عرضه خدمات اینترنتی باید از شبکه ارتباطی میزبان استفاده کنند. شرکت هایی که دارای پروانه SERVCO باشند، امکان ایجاد شبکه ارتباطی خاص خویش را ندارند و باید بر بستر یک شبکه ارتباطی میزبان به عرضه خدمات اینترنت پرسرعت یا تلفن ثابت و دیگر خدمات بپردازند. طبق تعریف سازمان تنظیم مقررات این شرکت ها، وظیفه عرضه خدمات محتوایی، ارتباطی، انتقال داده و ارزش افزوده به مشترکین بر بستر شبکه مبحث پروانه اپراتور میزبان را دارند.
شرکتهای دارنده پروانه FCP از ادغام شرکت هایی که مجوز ISDP (توزیع پهنای باند اینترنت) و مجوز PSTN (ارائه خدمات تلفن ثابت) داشتند، به وجود آمدند. واژه FCP مخفف Fixed Communication Provider به معنای تأمین کننده ارتباطات ثابت است، این شرکت ها می توانند هرگونه خدمات ارتباطی و انتقال داده را بر بستر شبکه عرضه کنند و خدماتی از قبیل دسترسی به اینترنت پرسرعت، دسترسی به شبکه ملی اطلاعات، توزیع و فروش پهنای باند اینترنت، عرضه خدمات تلفن ثابت، تلفن مبتنی بر IP یا همان VOIP، خدمات وای فای، فیبر نوری و چند مورد سرویس دیگر را شامل می شوند.
شرکتهای تأمین کننده ارتباطات ثابت FCP، به یک مکان مشخص و محدوده جغرافیایی خاص یا بستر فیزیکی محدود هستند و خارج از این محدوده مشخص، امکان استفاده از این سرویس وجود ندارد. هم اکنون ۱۷ شرکت دارنده پروانه ایجاد و بهره برداری از شبکه ارتباطات ثابت (FCP) هستند که لیست آنها در وبسایت سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی آمده است و کاربران با مقایسه تعرفه ها و خدمات این شرکت ها می توانند سرویس مورد نظر خویش را انتخاب کنند.
اینترنت ADSL مخفف Asymmetric Digital Subscriber Line است و جزو قدیمی ترین سرویسهای اینترنت در جهان است که با استفاده از خطوط تلفن ثابت و بدون ایجاد مزاحمت برای تماسهای صوتی (اتفاقی که در دایال آپ رخ می داد)، اطلاعات را از مراکز مخابراتی به روی مودم می آورد. اتصال اینترنت ADSL را میتوان روی خطوط تلفن ثابت ایجاد کرد و نیازی به کابل کشی و نصب خطوط جدید ندارد. اینترنتADSL، ارزان و نسبت به انواع دیگر اینترنت پهن باند در دسترس و راه اندازی سریع و ساده تری دارد؛ با این حال، محدودیت هایی همچون سرعت دانلود کمتر از ۲۴ مگابیت بر ثانیه و سرعت آپلود کمتر از دو مگابیت روبه روست.
اینترنت VDSL مخفف Very-high-bitrate Digital Subscriber Line و روی بسترهای کابل های شبکه است؛ ازاین رو برخلاف ADSL از خطوط تلفن ثابت شهری برای انتقال اطلاعات استفاده نمی کند و احتیاج به کابل کشی دارد. البته سرعت دانلود روی اینترنت VDSL نزدیک به پنج برابر سرعت دانلود ADSL است و سرعت آپلود آن هم ۱۰ برابر ADSL است.
اینترنت فیبر نوری (FTTx) مبتنی بر کابل های فیبر نوری است و از کابل های مسی یا خطوط تلفن استفاده نمی کند و کابل های فیبر نوری انتقال دهنده اطلاعات هستند. به علت استفاده اینترنت فیبر نوری از سیگنال های نوری، کیفیت و سرعت بیش تری نسبت به ADSL و VDSL دارد و می تواند یک کیفیت و سرعت را بدون در نظر گرفتن فاصله کاربر تا سرویس دهنده ارائه دهد. فیبر نوری می تواند سرعت های دانلود و آپلودی بالغ بر یک گیگابیت عرضه نماید.
یکی دیگر از انواع اینترنت پرسرعت، سرویسهای ثابت بی سیم (Fixed Wireless Access) است. شرکت هایی که دارای پروانه FWA هستند انواع وایمکس، TD-LTE و اینترنت نقطه به نقطه بی سیم را عرضه می دهند که همان اینترنت پرسرعت ثابت هستند، با این تفاوت که در همان حوزه مکانی قابلیت اتصال بی سیم را دارند و هم چنین امکان اتصال چند دستگاه، به صورت همزمان را فراهم می کنند.
اینترنت TD-LTE حداکثر سرعت آزمایشگاهی ۱۱۰ مگابیت بر ثانیه را دارد و حداکثر سرعت عملیاتی آن هم، ۴۰ مگابیت بر ثانیه برآورد شده است. محدودیت این سرویس قطع سرویس در صورت جابجایی بین آنتن ها، کاهش کیفیت سرویس با افزایش فاصله کاربر از آنتن و یا وجود اختلال های رادیویی، تعرفه بالاتر به علت نوع سرویس، هزینه نصب و نگهداری بالا و استفاده اختصاصی از فرکانس رادیویی است.
همینطور یکی از جدید ترین انواع اینترنت ثابت، 5G FWA و استفاده از 5G برای اینترنت خانگی است و به شکلی نقشه راه 5G از FWA یا Fixed Wireless Access آغاز می شود. اگر یک سایت 4G با پهنای باند ۱۰۰ مگابیت برثانیه و ۴۰ مگاهرتز فرکانس، یک دکل برای کاربرانش عرضه کند، تست های 5G می تواند سه گیگابایت برثانیه عرضه کند، یعنی حتی تا ۳۰ برابر کیفیت روی یک پهنای باند فرکانسی محدود، ظرفیت را بالا می برد.
البته این ارقام بدین معنا نیست که می توانید روی گوشی تان سرعت سه گیگابیت دریافت کنید، چون این ظرفیت به تعداد کاربران تقسیم می شود، اما عرضه ۱۰۰ مگابیت ظرفیت شبکه با عرضه ۳ گیگابیت ظرفیت برای ۲۰۰ مشترک تفاوت زیادی دارد.