انواع سرویس های پرسرعت اینترنت كدامند؟
به گزارش ابرنت شاید كمتر كسی تصور می كرد كه دوران اینترنت دایال آپ كه با كارت های اینترنتی به دنیای وب وصل می شد، به این سرعت جایش را به اینترنتی بدهد كه به جای باز كردن تصاویر چندكیلوبایتی در چند دقیقه، فیلم های چندگیگابایتی را در كمترین زمان ممكن دانلود كند.
به گزارش ابرنت به نقل از ایسنا، تا چند سال پیش، بعضی از مسئولان معتقد بودند فناوری اطلاعات و اینترنت، جزو كالاهای لوكس است و اینترنت ۱۲۸ كیلوبیتی برای دسترسی مردم كافی است. اما حالا، كمتر كسی از اهمیت استفاده از اینترنت غافل است و فناوری اطلاعات به پدیده ای ضروری در زندگی افراد تبدیل گشته است. طی سال های گذشته، روند استفاده از اینترنت از سرعت های كیلوبیتی در اینترنت دایال آپ، رفته رفته جای خویش را به فناوری ADSL داد كه سرعتی به مراتب بیش تر داشته و سرعت هایی تا ۵۲۱ كیلوبیت بر ثانیه و حتی ۱۶ مگابیت را هم پوشش می داد و الان نوبت به فیبر نوری است كه سرعت هایی به مراتب بالاتر را برای كاربران به ارمغان آورد.
در حال حاضر، انواع سرویس های موجود اینترنت در ایران، به علت داشتن خصوصیت های متمایز از هم، برای كاربران با شرایط مكانی و موقعیتی متفاوت عرضه می شود. سرویس های پرسرعت فراهم شده از سرویس های ثابت تا نقطه به نقطه و درنهایت همراه را شامل می شوند كه هر سرویس هم در خود دارای انواع مختلفی سرویس های متمایز از هم است كه كاربران اینترنتی بسته به شرایط و نیاز خود می توانند مناسب ترین سرویس را انتخاب كنند.
اینترنت دایال آپ اما در دهه ۸۰ در ایران، بیش ترین استفاده را داشت و كاربران با خرید كارت های اینترنتی به شبكه ی جهانی وصل می شدند. بعد از دایال آپ، دسترسی به فناوری ای دی اس ال فراهم گردید كه البته در ابتدا برای همه كاربران قابل استفاده نبود اما به تدریج به صورت كلی جایگزین دایال آپ شد و در كنار آن هم، اینترنت بی سیم همچون وایمكس مورد استفاده قرار گرفت. فیبر نوری با سرعت های چند ده مگابیتی و بالاتر هم جدیدترین فناوری است كه باآنكه هنوز در ایران فراگیر نشده اما كاربرانی دارد.
تفاوت سرویس های پرسرعت چیست؟
یكی از انواع اینترنت پرسرعت، اینترنت ثابت است كه اینترنت های ADSL، VDSL و FTTX را شامل می شود؛ این دسته به یك مكان مشخص و محدوده جغرافیایی خاص یا بستر فیزیكی محدود هستند و خارج از این محدوده ی مشخص، امكان استفاده از این سرویس وجود ندارد.
اینترنتADSL مخفف Asymmetric Digital Subscriber Line است و جزو قدیمی ترین سرویس های اینترنت در جهان است كه با استفاده از خطوط تلفن ثابت و بدون تولید مزاحمت برای تماسهای صوتی (اتفاقی كه در دایال آپ رخ می داد)، اطلاعات را از مراكز مخابراتی به روی مودم می آورد. اتصال اینترنت ADSLرا می توان روی خطوط تلفن ثابت تولید كرد و نیازی به كابل كشی و نصب خطوط جدید ندارد.
اینترنت ADSL ارزان و نسبت به انواع دیگر اینترنت پهن باند در دسترس و راه اندازی سریع و ساده تری دارد؛ با این حال، محدودیت هایی همچون سرعت دانلود كمتر از ۲۴ مگابیت بر ثانیه و سرعت آپلود كمتر از دو مگابیت روبه روست. هم چنین سیم های تلفن، فاصله از مركز مخابرات، بستر خطوط تلفن شهری روی سرعت و كیفیت آن اثرگذار است و برای مثال افرادی كه به سرویس دهنده یا مركز مخابراتی نزدیك ترند، از امكانات بهتری برخوردار می شوند.
اما اینترنتVDSL مخفف Very-high-bitrate Digital Subscriber Line و روی بسترهای كابل های شبكه است. ازاین رو برخلاف ADSL از خطوط تلفن ثابت شهری برای انتقال اطلاعات استفاده نمی كند و نیاز به كابل كشی دارد. البته سرعت دانلود روی اینترنت VDSL نزدیك به پنج برابر سرعت دانلود ADSL است و سرعت آپلود آن هم ۱۰ برابر ADSL است.
فناوری VDSL از نزدیك ترین كافوی نوری (صندوق توزیع خطوط مشتركین كه ورودی آن فیبرنوری و خروجی آن كابل مسی است) به مشترك سرویس می دهد، ازاین رو فاصله ی كاربران از مركز مخابراتی تفاوتی تولید نمی كند و تمامی مشتركان یك سرعت اینترنت را دریافت می كنند اما نكته ای كه می تواند روی سرعت اینترنت اثرگذار باشد، كیفیت كابل های مسی و تداخل است.
اینترنت فیبر نوری (FTTx) مبتنی بر كابل های فیبر نوری است و از كابل های مسی یا خطوط تلفن استفاده نمی كند و كابل های فیبرنوری انتقال دهنده اطلاعات هستند. به علت استفاده اینترنت فیبر نوری از سیگنال های نوری، كیفیت و سرعت بیش تری نسبت به ADSL و VDSL دارد و می تواند یك كیفیت و سرعت را بدون در نظر گرفتن فاصله كاربر تا سرویس دهنده ارائه دهد. فیبر نوری می تواند سرعت های دانلود و آپلودی بالغ بر یك گیگابیت عرضه نماید.
یكی دیگر از انواع اینترنت پرسرعت، سرویس های ثابت بی سیم است كه انواع ADSL، TD-LTE، وایمكس و اینترنت نقطه به نقطه بی سیم را شامل می شود. این دسته از سرویس ها همان اینترنت پرسرعت ثابت هستند، با این تفاوت كه در همان حوزه مكانی قابلیت اتصال بی سیم را دارند و هم چنین امكان اتصال چند دستگاه، به صورت همزمان را فراهم می كنند.
اینترنت TD-LTE حداكثر سرعت آزمایشگاهی ۱۱۰ مگابیت بر ثانیه را دارد و حداكثر سرعت عملیاتی آن هم، ۴۰ مگابیت بر ثانیه برآورد شده است. محدودیت این سرویس قطع سرویس در صورت جابجایی بین آنتن ها، كاهش كیفیت سرویس با افزایش فاصله كاربر از آنتن و یا وجود اختلال های رادیویی، تعرفه بالاتر به علت نوع سرویس، هزینه نصب و نگهداری بالا و استفاده اختصاصی از فركانس رادیویی است.
در كنار سرویس های اینترنت ثابت، اینترنت همراه است كه حتی در مواردی از اینترنت ثابت هم پیشی گرفته و سرعت بیش تری عرضه می دهد. خدمات این سرویس های همراه روی گوشیهای تلفن همراه یا سایر تجهیزات سیم كارت خور مانند تبلت ها قابل دریافت است و خدماتی از قبیل اینترنت نسل دو، نسل سه و چهار عرضه می دهد.
این سرویس ها، قابلیت استفاده در تمامی نقاط تحت پوشش اپراتور خویش را دارند، اما به دلایلی همچون دوری از شبكه پوشش شهری اپراتور خود ثبات قطعی سرعت و كیفیت سرویس وجود ندارد. دارندگان پروانه این سرویس، اپراتورهای دارنده پروانه عرضه خدمات تلفن همراه (MNO) شركت های دارنده پروانه MVNO (اپراتورهای مجازی) هستند. حداكثر سرعت این سرویس به صورت آزمایشگاهی ۱۰۰ مگابیت بر ثانیه و به صورت عملیاتی ۱۵ مگابیت بر ثانیه است.
از محدودیت های این سرویس هم می توان به كاهش برد مفید آنتن دهی با افزایش فاصله كاربر از آنتن و یا وجود اختلال های رادیویی اشاره كرد؛ هم چنین امكان اختلال در كیفیت سرویس به دلیل پدیده های جوی و موانع فیزیكی از قبیل ساخت وساز و تعرفه بالاتر به خاطر حجم مصرفی نسبت سرویس ثابت از نقاط ضعف سرویس های همراه برای جذب مشتری است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب